Vandaag, 22 oktober, is de Internationale Actiedag voor Trans Depathologisering. ILGA-Europe  & Transgender Europe (TGEU) roepen de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) op om trans te depathologiseren.

Depathologisering van trans (h)erkent trans identiteiten, net als niet-trans identiteiten, als een integraal onderdeel van de menselijke ervaring. TGEU en ILGA-Europe blijven pleiten voor deze verwijdering. en ook voor de ontmanteling van alle vormen van stigmatisering, discriminatie en geweld in verband met een psychische aandoening. Transman.nl steunt dit initiatief van harte.

Hoewel er een consensus lijkt te zijn over het verwijderen van trans diagnoses uit het hoofdstuk psychische en gedragsstoornissen in de ICD-11, moet de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) het nog officieel onderschrijven in een stemming, die voorlopig staat gepland voor mei 2018. Tot die tijd, moeten we de druk erop houden. Het creëeren van trans-gerelateerde categorieën buiten het hoofdstuk van geestelijke en gedragsstoornissen is niet genoeg. Ministers van Volksgezondheid en de WHO moeten ervoor zorgen dat transgenders toegang hebben tot adequate, betaalbare en kwalitatief hoogstaande geestelijke en lichamelijke gezondheidszorg. Dit zou een verdere stap zijn in de richting van depathologisering van trans mensen.

Op 22 oktober tijdens de Jaarlijkse Conferentie van ILGA-Europe hebben we de handen ineen geslagen met transactivisten en bondgenoten in Europa om te protesteren voor gelijke toegang tot gezondheidszorg en waardigheid voor alle transgenders.

Help ons om de druk te houden:

• word lid van onze social media campagne
• deel je verhaal met ons
• blijf op de hoogte!

Diagnose onnodig

Een wijdverspreid misverstand onder transgenders is dat een medische diagnose nodig zou zijn om zorg te kunnen krijgen en om deze zorg vergoed te krijgen. Maar de Internationale Gezondheidsclassificatie (International Classification of Diseases, ICD) voorziet in een hoofdstuk Z voor gevallen waarbij wel medische zorg nodig is, maar geen sprake is van medische diagnoses. Bijvoorbeeld hulp bij zwangerschap en abortus. Hier zou hulp bij gendervariatie ook in opgenomen moeten worden. Kortom, een medische diagnose voor transgenders is niet nodig!

Nadelen diagnose

Tegelijkertijd heeft een diagnose wél grote en nadelige gevolgen. Want op dit moment hebben alle transgenders met de diagnose "genderdysforie (DSM-5) of "genderidentiteitsstoornis” (ICD-10) een psychiatrische aandoening, omdat we vallen onder het hoofdstuk mentale aandoeningen. En net als alle andere psychiatrische patiënten worden we alleen daarom al als groep minder serieus genomen.

Omdat het om zo'n zware diagnose gaat, houden de genderteams in Nederland vast aan uitgebreid onderzoek, voordat ze een diagnose stellen. Dit vertraagt de zorg onnodig lang, waardoor transmensen maanden moeten wachten totdat ze de zorg krijgen die ze zo hard nodig hebben. Het argument is natuurlijk dat men geen fouten wil maken, vanwege de mogelijke gevolgen van een verkeerde diagnose. Vreemd genoeg wordt dit niet afgewogen tegen de gevolgen vanwege een te late behandeling!

Transgenders krijgen om allerlei redenen te maken met discriminatie, veel meer dan veel andere minderheidsgroepen. Depathologisering zou een grote stap voorwaarts zijn in het wegnemen van het stigma rondom gendervariatie. Dat zou het voorkómen van discriminatie zeker ten goede komen.