Op vrijdag 6 september was het eindelijk zover! Er stond een weekend vol workshops en andere activiteiten op de planning. Langzaam kwam iedereen aan op bestemming en liep de groepsaccommodatie vol. Voor mij begon een weekend dat mijn leven veranderde.

Samen met mijn vriend en een gezamenlijke vriend gaf ik mij eerder dit jaar op voor het weekend. Ik was op zoek naar een gekozen familie, een veilige omgeving waar ik mezelf kon zijn. Een plek waar ik een herinnering vol herkenning zou vinden. Op het moment van aankomst waren er nog weinig mensen aanwezig. Ik voelde de spanning door mijn lijf gieren! Maar toen de groep redelijk compleet was, ebde deze spanning langzaam weg. Ik merkte al snel dat ik mij bevond in een veilige omgeving. De eerste avond eindigde dan ook met indrukwekkende gesprekken en nieuwe vriendschappen.

Op dag twee kon iedereen kiezen welke workshops die wilde gaan doen. Er waren genoeg opties en voor iedereen zat er wel iets tussen waar die zich comfortabel bij voelde. Tijdens de workshops werden vragen gesteld en werd er naar elkaar geluisterd. Alles werd gedaan met respect en acceptatie. De sfeer zorgde voor het gevoel van een warme en veilige bubbel. Ik ben mezelf tegengekomen in anderen. Iets wat ik nooit verwacht had, maar waar ik wel enorm behoefte aan had. Ik voelde me eigenlijk altijd alleen in mijn hoofd met mijn dysforie. Tijdens het weekend leerde ik mensen kennen die op dezelfde plek als ik staan in hun proces. Ik voelde een verbondenheid die ik niet eerder had gevoeld. (Naast het moment dat ik mijn vriend ontmoette dan, haha!)

Ook de planning van dag drie stond vol met verschillende workshops. De variatie daarin zorgde voor de mogelijkheid om veel vragen te stellen, naar verhalen van anderen te luisteren en jezelf beter te leren kennen.

Het weekend vloog voorbij! Waar ik normaal gesproken het liefst zo snel mogelijk naar huis wil, voelde dat na dit weekend heel dubbel. Ik heb me nog niet eerder zo veilig en welkom gevoeld als tijdens dit transmannenweekend. Ik heb vrienden gemaakt, angsten overwonnen en voor het eerst in een lange tijd iets van zelfacceptatie gevoeld. Nog steeds heb ik contact met anderen van dit weekend. Inmiddels staat het volgende weekend al in mijn agenda. Ik gun het iedereen om te voelen wat ik voelde tijdens dit weekend!

Liefs, Sem