18 okt 2003

1. Ontdekkingen! Het is nogal wat...

door Jochem

18 oktober 2003

Lieve vrienden,

Het is blijkbaar een roerige tijd met voor ons allemaal nieuwe ontwikkelingen en ontdekkingen. Ik heb ook het nodige voor mezelf ontdekt. Ik geloof dat ik jullie allemaal wel eens iets gezegd heb over het feit dat ik me niet altijd thuis voel in mijn lijf. Ik heb dat gevoel al zo lang als ik me kan herinneren, maar heb er nooit echt iets mee gedaan. Maar ja, dan blijkt dat het toch steeds op de achtergrond aanwezig is, en dat je er eigenlijk stiekem best wel vaak last van hebt. Dus heb ik me vorige maand voorgenomen om dit gevoel nader te onderzoeken.
Ik heb op internet naar informatie gezocht en kwam daar een werkgroep voor transseksualiteit tegen. Die hebben o.a. een mailinglijst, waar ik nu ongeveer een maand op aangesloten ben en waar ik veel herkenbare dingen tegenkom. Wat kan lotgenotencontact toch ontzettend fijn zijn! Gister ben ik naar een speciale maatschappelijk werker in Amsterdam (of all places!) gegaan om er eens over te praten, en ook hij lachte af en toe de glimlach van herkenning. Hij bevestigde mijn idee dat ik genderdysfoor ben. Dat betekent dat je je lijf niet als onderdeel van jezelf ziet. In de meest extreme gevallen ben je een man in een vrouwenlijf of een vrouw in een mannenlijf. Dat niet-thuisvoelen is precies waar ik last van heb! Over dat man of vrouw zijn ben ik nog (lang) niet uit. Soms voel ik me man, soms vrouw, maar het meest gewoon H., een mens.

Inmiddels heb ik begrepen dat dit soort berichten schokkend zijn voor mensen. Schrik niet! Dat is nergens voor nodig :-) Ik ben alleen maar blij dat er een naam is voor mijn twijfels, dat ik niet de enige ben die dit heeft, dat ik dus niet gek ben en vooral dat ik nu contact heb met mensen die mij kunnen helpen om mijn weg te vinden. Ook is het een soort bevrijding: eindelijk kan ik woorden geven aan een gevoel, waarvan ik al jaren weet dat het er is, maar waarvan ik nooit precies wist wat het nou was. Ik weet al jaren dat er bij mij iets in de basis grondig mis is, maar ik kon er de vinger niet op leggen. Nu dus wel, en dat is fijn!

Nu ik er een beetje met vrienden over begin te praten, kom ik nieuwe, onbekende dingen tegen. Hihi, naïeveling als ik ben dacht ik dat iedereen dit soort gevoelens wel eens heeft. Ik bedoel, het idee dat verreweg de meeste mensen zonder meer hun lijf accepteren als zijnde van hen, is niet eens in mijn hoofd opgekomen. En nu blijkt opeens dat dit precies is wat 99,9% van de mensen doen! Probeer je mijn verbazing voor te stellen. (Ik ben al een week oprecht verbaasd hierover, en snap het nog steeds niet. Geweldig toch!) Hoe kan ik het gevoel uitleggen? Mijn lichaam is geen onderdeel van de mens H. Het is een hulpmiddel om hier te kunnen zijn, maar het past mij niet goed. Zoiets.

Afijn, ik ben gister dus bij die maatschappelijk werker geweest, en dat was goed. Hoewel het natuurlijk ook eng is, omdat het voelt alsof ik vrijwillig in een zwart diep gat ben gesprongen, waarvan ik niet weet hoe diep het is of hoe hard of zacht ik zal neerkomen. Over drie weken heb ik een nieuwe afspraak. Ondertussen heb ik huiswerk meegekregen: antwoord vinden op de vraag "Wat maakt een man tot een man, en een vrouw tot een vrouw?" Geen makkelijke vraag... Als jullie suggesties hebben, graag! (Hij heeft niet gezegd dat ik het alleen moest doen, dus mag ik hulp van vrienden vragen! :-))

Dan zijn jullie nu weer op de hoogte van wat mij de laatste tijd heeft beziggehouden (en de komende tijd zal bezighouden)!

Liefs,
H.

Reactie toevoegen

(If you're a human, don't change the following field)
Your first name.
(If you're a human, don't change the following field)
Your first name.
(If you're a human, don't change the following field)
Your first name.