23 oktober 2003

Lieve vrienden,

Dank voor jullie lieve, begrijpende reacties. Dat is heel fijn! Natuurlijk had ik wel min of meer verwacht dat het geen probleem zou zijn. Maar ik zie zoveel onbegrip in ogen dat ik me (inmiddels) kan voorstellen dat het voor mensen zo vreemd is dat ze niet weten wat ermee te moeten. En de ervaring leert dat mensen dat eng vinden, en dat vaak oplossen door afstand te nemen. Jullie niet, gelukkig! Dank daarvoor!

Wat betreft mijn huiswerk: daar denk ik natuurlijk volop zelf over na, maar ik merk dat ik geen antwoord weet. Ik kom niet verder dan de verschillen tussen de lichamen te beschrijven, wat duidelijk niet het juiste antwoord is! :-) Daarna kom ik niet veel verder dan (al of niet verouderde) stereotypen. Vandaar dat ik de stille hoop had dat jullie daar geniale dingen over te zeggen hadden, zodat ik zelf weer verder kon gaan met denken. Mocht jullie alsnog iets te binnen schieten: ik houd me warm aanbevolen!

Inmiddels is de eerste euforie weggeëbt, hoewel ik tot in het diepst van mijn botten opluchting blijf voelen. Tegelijkertijd voelt het alsof er een explosie in mij heeft plaatsgevonden. Bijna niets meer ligt op zijn oude plek. Veel dingen vallen op hun plek. Vaak kleine dingetjes die altijd scheef hebben gelegen, en waar ik dus altijd overheen schuurde. Maar veel andere dingen die eindelijk een (al of niet slecht passend) plekje hadden, blijken nu op een andere plek te horen. Dat is doodvermoeiend, en erg emotioneel. Dus ik vrees dat die orkaan nog wel even blijft woeden...

Tot zover de ontwikkelingen in het front Z.!

Groetjes,
H.